Het i-criterium is, nog los van alle principiële en praktische bezwaren die daar aan kleven, een veel te grof middel om de drukte op de Wallen en omgeving aan te pakken. Daarvoor is maatwerk nodig, schrijft hij op zijn eigen website. Met zijn toestemming is de tekst ook hier gepubliceerd.
In plaats van het I-criterium MAATWERK voor een leefbare Amsterdamse binnenstad
Het i-criterium is een over de volle breedte van de stad maatregel welke niet van toepassing is voor het overgrote deel van de coffeeshops zonder toeristen. Het i-criterium wat bepleit wordt als het beteugelen van de drukte op de Wallen (en andere drukke delen van de binnenstad) is zelfs ook een sta in de weg.
“(…)spreiden van het avond- en nachtuitgaansleven over de stad(…)”
Zonder het i-criterium kan namelijk nagedacht worden of het beleid van de vorige burgemeester van het spreiden van het avond- en nachtuitgaansleven over de stad toegepast kan worden op dit dossier (een beleid met behoorlijk wat positieve resultaten). Te denken valt aan een beperking van de openingsuren van de coffeeshops in de hot spots van de stad wat een “natuurlijke” trek van de coffeeshopbezoekers naar de meer rustige randgebieden rond het centrum van de stad op gang kan brengen (NB: dan is het wel zaak van dat die coffeeshops over een horecagedeelte beschikken).
Wat ook nagegaan kan worden hoe het komt dat het Singel/kop Spuistraat kwartier met relatief veel ramen en coffeeshops in de buurt veel minder drukte oplevert dan die op de Wallen en directe omgeving. Onderzoek in dat gebied levert misschien suggesties op die toegepast kunnen worden voor de Wallen. En ook in het licht van het nu genomen besluit van een drastische afname van het aantal ramen op de Wallen en directe omgeving gebiedt de logica van dat het i-criterium een overbodige maatregel is in het beteugelen van de drukte. Het is meer dan aanneembaar dat bij een forse afname van het aantal ramen (en de exposure die dit teweegbrengt in de nauwe straatjes) tot een forse afname zal leiden van het toeristen/dagjesmensen kijkerspubliek. Met het verlagen van het Eftelingsgehalte van de raamprostitutie op de Wallen zullen dit soort bezoekers wegblijven. In het kielzog zal dit ook ongetwijfeld zijn weerslag hebben van het verdwijnen van allerlei op dit soort toeristen en bezoekers afgestemde voorzieningen van eetgelegenheden, English Pubs, toeristenwinkels, enz.
Met maatwerk een evenwicht realiseren
“(…)in plaats van het inzetten van het grove middel van het i-criterium is er voldoende aanleiding om met maatwerk een evenwicht te realiseren(…)”
En dan wordt meer dan nu zichtbaar van dat er op de Wallen en haar omgeving in feite helemaal niet zoveel coffeeshops zijn. Kortom, in plaats van het inzetten van het grove middel van het i-criterium is er voldoende aanleiding om met maatwerk een evenwicht te realiseren in het woon-, leef- en werkklimaat op de Wallen en haar omgeving. Zorgvuldige bestudering van het publieke domein van de binnenstad leert dat de Wallen en haar omgeving dit evenwicht kan realiseren. Daar waar aan de andere kant van het Damrak een zeer groot gedeelte van de binnenstad tot aan de Munt opgeofferd is aan het winkelend publiek met winkels waar de puien volledig aan opgeofferd zijn (en in de avond een triest en leeg straatbeeld oplevert) is de kwaliteit van de compacte binnenstad van wonen, werken en leven aan de kant van de Wallen vele malen beter!
Dus geen i-criterium maar het starten van maatwerk in handen van al degenen die de Wallen liefhebben, waarbij de eigenaren van de coffeeshops in de directe omgeving hun maatwerk bijdrage kunnen leveren.
Sinds hij in 1970 de eerste straathoekwerker van Nederland werd, is August de Loor betrokken bij alles rond drugs en drugsbeleid in Amsterdam en ver daarbuiten. Jarenlang runde hij het Adviesburo Drugs en verrichtte hij pionierswerk op het gebied van harm reduction: XTC testen op feesten, de Safe House campagne, heroïneverstrekking én de coffeeshop als cruciaal onderdeel van het drugsbeleid. Niet alleen voor de overheid, maar ook voor de coffeeshopbranche is hij een luis in de pels. In december 2017 ontving August de Frans Banninck Cocqpenning voor zijn belangrijke bijdrage aan het Amsterdamse, landelijke en internationale drugsbeleid. Beluister ook de Cannabis Industrie Podcast met August de Loor.
