Vorige week was ik LinkedIn af aan het scrollen en kwam in die zoektocht een bijzondere open brief tegen van een Thaise cannabis activiste, Kitty Chopaka. Daarin stelt ze dat Amerikanen (en Canadezen) met hun illegale export van cannabis naar Thailand daarmee ‘Thaise lokale telers in de voet schieten, vooral de kleine jongens, voordat ze zelfs maar aan de race kunnen deelnemen’.
Volgens een Thaise activiste schiet de illegale export van Amerikaanse wiet lokale kwekers in Thailand in de voet
Hieronder volgt een vrije vertaling van Chopaka’s open brief:
Een open brief aan de Canadese en Amerikaanse cannabisindustrie.
Als een vrouw die zich inzette voor de legalisering van cannabis in Thailand en deel uitmaakte van de nieuw opgekomen Thaise cannabisindustrie, omdat cannabis op 9 juni 2022 uit de narcotica indeling werd geschrapt.
Met de schrapping komen veel emoties van de hoogste vreugde tot de diepste pijn. Vreugde van het feit dat het gebruik, het bezit, de teelt en de verkoop van cannabis legaal is. En pijn van het zien dat de Thaise cannabisindustrie wordt gesaboteerd door degenen aan de binnenkant en wordt verwoest door degenen die van buitenaf zijn.
Wist je dat Thailand in de jaren 70 de grootste illegale exporteur van cannabis naar Amerika was? Maar nu, in de 21e eeuw, is Amerika de grootste illegale exporteur van cannabis naar Thailand.
Ik had nooit gedacht dat de wereld zo zou veranderen om bovenstaande uitspraak waar te maken, maar dat is het wel. Sinds de schrapping van de notering is de vraag naar cannabis in Thailand hoger gestegen dan de lokale voorraden momenteel kunnen ondersteunen. Wat zich opent voor slechte acteurs die willen profiteren van dit moment van chaos door cannabis te smokkelen vanuit legaal geproduceerde, goedkopere en overaanbod plaatsen zoals bepaalde staten in Amerika, evenals Canada (sorry, maar ik ben jullie niet vergeten) naar Thailand. Die mensen schieten Thaise lokale telers, vooral de kleine jongens, in de voet voordat ze zelfs maar aan de race kunnen deelnemen, en dit doet me veel pijn.
Ik weet niet wat ik moet doen, behalve de mensen smeken en smeken waar cannabis vandaan komt om alsjeblieft in je hart te kijken. Om te onthouden wanneer jij tegen je regering vocht voor de legalisering van cannabis. Het was moeilijk, niet? Hoeveel van je vrienden en familie zijn naar de gevangenis gegaan? Hoeveel invloed had de oorlog tegen drugs op u, uw familie en uw vrienden? We hebben dat ook allemaal meegemaakt, weet je? Behalve tegen de overheid, het publiek, moeten we net als jij ook tegen de pakken vechten.
Als je al die pijnen kent, als je er doorheen bent gegaan zoals wij deden, wil je dan alsjeblieft in je hart kijken en ons misschien minstens één tot twee gewassen voorsprong geven voordat je hervat met wat je ook wilt binnenbrengen (wettelijke of illegaal, ik zal niet oordelen). Ik weet dat we de invoer niet kunnen stoppen, maar geef ons misschien een beetje een kans alstublieft, ik smeek u.
Ik weet ook niet zeker waar alle autoriteiten zijn met betrekking tot dit, ik dacht altijd dat 1e wereldland zoals Amerika en Canada zeer strenge grenscontroles zouden hebben met betrekking tot cannabishandel. Vooral als ze meestal het voortouw nemen in de oorlog tegen drugs, maar waar zijn ze, en waarom ze hier niets aan doen, zou ik niet weten.
Ik weet niet wie dit zal lezen of waar dit naar toe zal gaan, maar alsjeblieft, ik smeek je, houd het in je hart dat we ook willen profiteren van deze wonderbaarlijke plant die ook al zo lang van ons was weggenomen.
Chokwan Kitty Chopaka
Ook in Nederland beïnvloed illegale import uit de VS en Canada de lokale cannabismarkt
Ook in Nederland kan je tegenwoordig in vrijwel iedere coffeeshop Amerikaanse en/of Canadese wiet vinden, overigens meestal uit het illegale circuit en niet het legale circuit. Echter worden hier hoge prijzen aan toebedeeld. Ooit ging het tegen, soms zelfs over de 40 euro. Tegenwoordig zie je het tussen de 25 euro en de 35 euro meestal in de coffeeshops.
Maar lokale kwekers vinden hun wiet beter en willen dat het voor meer, en dus ook voor meer opbrengst voor hun, op de kaart komt te staan. Uiteindelijk is de consument de dupe.
